การมองโลก เป็นเรื่องสำคัญขนาดไหน เรา ๆ ท่านๆ รู้ไหมครับ
พูดง่ายๆ ก็พอจะบอกด้อยู่ว่า เราก็มองโลกกันนี่นาทุกวันนี้หากตาไมได้บอดกันไปเสียก่อน
พูดอย่างนี้ก็เสี่ยงอยู่หน่อยนึงตรงที่ว่า งั้นคนที่ตาบอด ก็ไม่มีสิทธิมองโลกหรือ
งั้นถ้าพูดอย่างนี้การมองโลกของคนเราก็ไม่ได้ขึ้นอยู่ตาดี หรือตาไม่ดี
การมองโลกมันอยู่ที่ไหนกันแน่
งั้น ก็ลองมาดูตัวอย่างกัน
ห้องเรียนห้องหนึ่ง จะว่าไป ก็น่าจะดูว่าเป็นห้องเรียนธรรมดาห้องหนึ่ง
ครูประจำชั้นแสนงาม นามเพราะ "ครูสารภี" สอน ป.1 มานานกว่า 7 ปีแล้วหลังเธอบรรจุอยู่โรงเรียนเทศบาลแห่งหนึ่ง
เธอมักบอกกับตัวเองเสมอว่า เด็กก็คือเด็ก ยังไงยังไงก็ต้องบอก ต้องสอน เธอมักคิดอยู่เสมอว่าเธอคือผู้ให้ความรู้ ดังนั้น ความรู้ของเธอจึงสำคัญนัก ถ้อยคำของเธอล้วนแล้วศักดิสิทธิ์ ภาษาและสัญลักษณ์ที่เธอใช้ เธอก็มักจะคาดหวังว่า เด็กของเธอจะใช้ภาษาและสัญลักษณ์อย่างที่เธอต้องการเห็น
(พบตอนต่อไปพรุ่งนี้ครับ)
No comments:
Post a Comment